Parys przyglądał się swej żonie, Ojnone, szykującej wieczorną strawę. Myślami wracał do dnia zaślubin, które odbyły się rok temu. Miał wtedy piętnaście lat i nie był pewien czy jest gotowy do wzięcia na siebie tak dużej odpowiedzialności.
Bo czymże jest miłość?
Na to pytanie nie potrafił odpowiedzieć nawet dziś, po roku małżeństwa.
Zalotnicy zjeżdżali już od tygodnia. Najbardziej poważani zamieszkali w pałacu królewskim, pozostali zostali rozlokowani w domach dworzan oraz budynkach gościnnych. Dziś dotarli ostatni z nich, czyli ci który mieli najdłuższą drogę do przebycia lub jakieś wcześniejsze sprawy do ukończenia.
W pałacowym megaronie odbywała się uczta. Pora była wczesna, niedawno minęło południe.
Odyseusz usiadł w środkowej części stołu. Dopiero co przybył do Sparty, więc chciał najpierw nieco się rozejrzeć. Mało jadł, niewiele pił, za to bacznie obserwował zgromadzonych.
Na Olimpie zaczynała się biesiada bogów, połączona ze słuchaniem muzyki i podziwianiem podrygujących w jej rytmie tancerzy.
Tetyda, nieco spóźniona weszła do sali pełnej gości. Panował tam rozgardiasz. Roznoszono potrawy i nalewano wino. Z półmisków stawianych na ławach ulatniały się smakowite zapachy. Goście tłoczyli się przy stołach, zajmując wolne miejsca. Tetyda przeciskała się między bogami i służącymi.
