Blog gawędziarski, niesprofilowany, niesklasyfikowany i bez idei przewodniej! Wchodzisz na własną odpowiedzialność!

O stronie i o mnie

Blog-tu zacznij

Archiwalne wpisy

Kontakt

Życie to nie tylko światło, ale i cienie. W każdej, nawet najpiękniejszej chwili może zdarzyć się cierń. Nie oznacza to jednak, że cały świat traci przez to swoje barwy. To świadczy tylko o tym, że jest… różnorodny.

W swoich tekstach chcę pokazać, że piękno można dostrzec również w tym – co uznane zostało za brzydkie i niedoskonałe. Zaś nasza ludzka ciemna strona wcale nie musi być źródłem jedynie smutku, wstydu i cierpienia. Zaakceptowana i odpowiednio ukierunkowana może zapoczątkować rozwój nowych, nieznanych nam dotąd talentów i potencjałów, a także obudzić w nas odwagę do prawdziwego życia.

Więcej informacji o mnie i o stronie znajdziesz T U T A J.

Codzienność inspiruje

Diomedes i sztuczna inteligencja AI Dungeon

Co to jest AI Dungeon? W skrócie, to przygodowa gra tekstowa oparta na sztucznej inteligencji. Polega ona na pisaniu – wspólnie ze sztuczną inteligencją – prostego opowiadania. Gracz może wybrać gatunek, w ramach którego będzie poruszał, na przykład fantasy, może też tworzyć swoją własną historię. Na początku nadaje imię bohaterowi, którym będzie grał, opisuje w skrócie jego przeszłość i cechy charakteru.

Opowiadania

Trojańskie opowieści. Rozdział 5 – Zaginiony królewski syn (Parys)

Parys przyglądał się swej żonie, Ojnone, szykującej wieczorną strawę. Myślami wracał do dnia zaślubin, które odbyły się rok temu. Miał wtedy piętnaście lat i nie był pewien czy jest gotowy do wzięcia na siebie tak dużej odpowiedzialności.

Bo czymże jest miłość?

Na to pytanie nie potrafił odpowiedzieć nawet dziś, po roku małżeństwa.

Opowiadania

Trojańskie opowieści. Rozdział 4 – Zalotnicy Heleny (Odyseusz)

Zalotnicy zjeżdżali już od tygodnia. Najbardziej poważani zamieszkali w pałacu królewskim, pozostali zostali rozlokowani w domach dworzan oraz budynkach gościnnych. Dziś dotarli ostatni z nich, czyli ci który mieli najdłuższą drogę do przebycia lub jakieś wcześniejsze sprawy do ukończenia.

W pałacowym megaronie odbywała się uczta. Pora była wczesna, niedawno minęło południe.

Odyseusz usiadł w środkowej części stołu. Dopiero co przybył do Sparty, więc chciał najpierw nieco się rozejrzeć. Mało jadł, niewiele pił, za to bacznie obserwował zgromadzonych.

Opowiadania

Trojańskie opowieści. Rozdział 3 – Ucz się, drogie dziecię moje… (Peleus)

Peleus ocknął się gdzieś na granicy jawy i snu.
W jego nozdrza wkręcał się niezbyt przyjemny, drażniący zapach. Ostry i gryzący. Cóż to jest? – pomyślał. Szybko przeanalizował znane sobie wonie i zadowolony z własnej przenikliwości stwierdził: To siarka.
Siarka? – powtórzył jeszcze raz w myślach, po czym gwałtownie się wybudził. Poczuł przyspieszony rytm własnego serca. Usiadł, oparł się na dłoniach tylko po to, by stwierdzić, że coś jest nie tak.

Opowiadania

Trojańskie opowieści. Rozdział 2 – Troja jest tylko jedna (Priam)

Priam uważał, że Troja jest największą miłością w jego życiu.
I ta – rosnąca z każdym rokiem – fascynacja nie dorównywała żadnej innej.
Czuł ogromny pociąg do kobiet, lecz było to tylko pożądanie fizyczne. Z prawdziwą miłością nie miało nic wspólnego. Szczególnym uczuciem darzył jedynie swą żonę, Hekabe, lecz choć świadomie ofiarował jej miłość i szacunek, nigdy nie dopuścił do tego by myślała, że jest tą jedyną. Wciąż szukał romantycznych przygód, a ich pokłosiem były dzieci, rodzące się w kolejnych miesiącach oraz latach. Synowie i córki, których nawet nie próbował się wypierać.

Opowiadania

Trojańskie opowieści. Rozdział 1 – A na Olimpie trwa zabawa (Tetyda)

Na Olimpie zaczynała się biesiada bogów, połączona ze słuchaniem muzyki i podziwianiem podrygujących w jej rytmie tancerzy.
Tetyda, nieco spóźniona weszła do sali pełnej gości. Panował tam rozgardiasz. Roznoszono potrawy i nalewano wino. Z półmisków stawianych na ławach ulatniały się smakowite zapachy. Goście tłoczyli się przy stołach, zajmując wolne miejsca. Tetyda przeciskała się między bogami i służącymi.

Opowiadania

Trojańskie opowieści. Prolog – To ja miałem umrzeć młodo!

– To ja miałem umrzeć młodo!
Krzyk dobiegał z największego namiotu w okolicy. A potem niósł się po pustym obozowisku Myrmidonów, płosząc nieliczne ptaki, które przysiadły na starych wozach i drewnie składowanym na opał. Po chwili ucichł. Znów było słychać tylko szum fal i odgłosy walki z każdą chwilą coraz bliższe, gdyż wojska greckie cofały się w stronę własnych umocnień.